w obrębie czegoś

См. также в других словарях:

• wjechać — dk, wjadę, wjedziesz, wjedź, wjechaćał wjeżdżać ndk I, wjechaćam, wjechaćasz, wjechaćają, wjechaćaj, wjechaćał 1. «jadąc znaleźć się gdzieś, w obrębie czegoś, dostać się dokądś, do środka, do wnętrza czegoś, na teren czegoś» Wjechać gdzieś… …   Słownik języka polskiego

• ujmować — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk Ia, ujmowaćmuję, ujmowaćmuje, ujmowaćany {{/stl 8}}– ująć {{/stl 13}}{{stl 8}}dk Va, ujmę, ujmie, ujmij, ujął, ujęli, ujęty {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} brać, chwytać coś dłońmi,… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• z — I 1. «litera oznaczająca spółgłoskę z, wchodząca także w skład dwuznaków: rz, cz, sz, dz» ◊ Od a do z «od początku do końca; wszystko» 2. «spółgłoska przedniojęzykowo zębowa, szczelinowa, twarda, dźwięczna» II 1. «przyimek łączący się z… …   Słownik języka polskiego

• droga — ż III, CMs. drodze; lm D. dróg 1. «wydzielony pas ziemi łączący poszczególne miejscowości lub punkty terenu, przystosowany do komunikacji» Droga leśna, polna, wiejska. Droga asfaltowa, brukowana, kamienista. Dobra, zła droga. Droga szeroka, wąska …   Słownik języka polskiego

• miejsce — n I; lm D. miejsc 1. «wolna przestrzeń, którą można zająć, zapełnić czymś, gdzie można się zmieścić albo coś umieścić» Wolne miejsce w walizce. Miejsce na książki. Mieć mało miejsca w mieszkaniu. Szafa zabiera dużo miejsca. Chodźcie tu, jest dość …   Słownik języka polskiego

• między — «przyimek łączący się z rzeczownikami (lub ich równoważnikami) w narzędniku lub w bierniku, używany w odniesieniu do sytuacji przestrzennych i czasowych oraz w odniesieniu do stosunków, powiązań łączących ludzi, rzeczy, fakty» a) «kiedy ktoś lub… …   Słownik języka polskiego

• zaimek — m III, D. zaimekmka, N. zaimekmkiem; lm M. zaimekmki «część mowy, której funkcja znaczeniowa polega na wskazywaniu na przedmioty i ich właściwości w sytuacji mówienia lub w obrębie tekstu, spełniająca funkcje składniowe tych wyrazów, które ona… …   Słownik języka polskiego

• obręb — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mnż Ia, D. u, Mc. obrębbie, zwykle w lp {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} obszar wewnętrzny czegoś, teren o wyraźnie zaznaczonych granicach; także: granica, zasięg : {{/stl 7}}{{stl 10}}W… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• wewnętrznie — 1. «pod względem wewnętrznym, w środku czegoś, od środka czegoś; wewnątrz, od wewnątrz» Okręgi kół styczne wewnętrznie. 2. «w obrębie granic danego kraju, państwa, na terenie danej instytucji; wewnątrz danej społeczności, w zakresie danych… …   Słownik języka polskiego

• wewnętrzny — 1. «znajdujący się, umieszczony we wnętrzu, w środku czegoś, od środka czegoś» Instalacja wewnętrzna budynku. Kieszeń wewnętrzna marynarki. Narządy wewnętrzne organizmu. Wewnętrzny dziedziniec pałacu. Wewnętrzna strona okładki. ∆ Telefon… …   Słownik języka polskiego

• zsyp — m IV, D. u, Ms. zsypie 1. blm «sypanie, zsypywanie czegoś; gromadzenie czegoś w jednym miejscu przez zsypywanie» Zsyp ziemniaków, warzyw. 2. lm M. y «urządzenie w obrębie wielopiętrowego budynku składające się z przewodu zsypowego i kilku komór,… …   Słownik języka polskiego